بغضی که شکست

همیشه در لایه های پنهان افکارم می دیدم که کنار لحظات خوشی که با بچه های جغرافیا داریم روزی فرا خواهد رسید که همین همنشینی سبب اشکهایم خواهد شد

تصور می کردم شکستی عاطفی خواهم خورد تا چشمانم گریان شود ولی گویا سرنوشت چیز دیگری را رقم زده بود

هنوز یک سال از تشکیل خانواده جغرافیا نمی گذرد ولی ما در کنار هم رنگهای مختلفی از بی کران رنگهای سرنوشت را دیده ایم و این بار جامه تنمان را سیاه کرد!