سیاهی تا کجا؟

آهای آدمها با شمام!

چرا دنیایتان سیاه شده

آسمانتان دوده گرفته

دلهایتان چرک شده

کامتان تلخ گشته

چرا؟...چرا؟...چرا؟

خسته نشدین از این همه سیاهی؟

من که دلم پوسید

بغض گلویم را گرفت

نخندین! من دیوانه نیستم

محکومم به جرم آنچه گفتم

احساسی که داشتم و فرو ندادم

در دنیای شما صداقت دروغ بزرگی است

بهایش را می پردازم

حال بیایید اعدامم کنین...