خردادی دیگر

بازهم خرداد از راه رسید

خرداد ماه یأس ملت ایران است

و من هم یک ایرانی هستم.

نمی خواهم سیاسی بنویسم، چرا که خسته شدم از هر چه رنگ و بوی سیاست داره

دلم می خواد تمام سیاهی که به خوردم داده ام را یک جا بالا بیارم.

اما درد این خرداد همه چیز به جز سیاست است.

گاهی آدمی را می بینید که روزگار با بی رحمی هر چه تمام تر شلاق هایی بر پیکرش فرود می آورد.

خلوتی پیدا می شود و می رود در آن تا تمامی فریادهایش را یک جا بکشد

ولی هیچ صدایی ازش در نمی آد

چون هنجره اش هم توانایی خالی کردن آنچه درونش هست را نداره

......

دردهای بهاری

آتش درد در تمام تنم زبانه می کشد

کسی نیست که ژرفای این زخم عمیق را پر کند

هیچ کس و هیچ چیز...

ای کاش حداقل کسی می فهمید

نه تمام گفته هایم، کلمه ای از آن را

ما که به یک واژه هم راضیم

خودمم هم نمی دانم دردم چیست

در عمق وجودم فریاد می شنوم

فریادی به عمق تمامی روزهایی که بی تو سپری می شود

صدایی که به گوش هیچ کس نمی رسد

چون نایی برای گفتنش ندارم

نه نایی و نه گوش شنوایی

پس همان بهتر که سکوت کنم

و فرو بدهم تمامی ناگفته هایم

شاید یک روزی یک جایی تمامی آنها را بالا آوردم

شاید...