دردهای بهاری

آتش درد در تمام تنم زبانه می کشد

کسی نیست که ژرفای این زخم عمیق را پر کند

هیچ کس و هیچ چیز...

ای کاش حداقل کسی می فهمید

نه تمام گفته هایم، کلمه ای از آن را

ما که به یک واژه هم راضیم

خودمم هم نمی دانم دردم چیست

در عمق وجودم فریاد می شنوم

فریادی به عمق تمامی روزهایی که بی تو سپری می شود

صدایی که به گوش هیچ کس نمی رسد

چون نایی برای گفتنش ندارم

نه نایی و نه گوش شنوایی

پس همان بهتر که سکوت کنم

و فرو بدهم تمامی ناگفته هایم

شاید یک روزی یک جایی تمامی آنها را بالا آوردم

شاید...